รีวิวหนังสั้นไม่สปอยล์  วินนี่เดอะพูห์โหดเห็นหมี โหดดิบอิหยังว่ะ

เมื่อพูดถึงหนังแนวสยองขวัญเราต้องคิดถึงหนังแนวเลือดสาดฆาตกรโรคจิตไล่ล่าฆ่าอย่างเดียว แบบไม่สนสี่สนแปดสนสิบสนยี่สิบ แบบตรูจะฆ่ามีปัญหาอะไรไหมครับ ซึ่งหนังแนวนี้ก็ดังสนุกถูกอกถูกใจคนดูจำนวนหนึ่ง ที่คนเหล่านี้จะพูดเอาไว้ว่า “เราไม่ต้องการเหตุผลแรงจูงใจหรือเชี้ยอะไรทั้งนั้นในหนังสยองขวัญ ขอแค่มีไอ้ตัวโรคจิตสาวสวยกลุ่มวัยรุ่นงี่เง่าที่โดนเชือดก็พอ” ซึ่งมันก็เป็นธรรมเนียมปฏิบัติเรื่อยมาจากรุ่นสู่รุ่น ที่แม้จะสร้างออกมาซ้ำๆ แบบเดิมกี่ครั้งมันก็ยังมีคนจ่ายเงินไปดูความสยองขวัญนี้ และเมื่อมันมาถึงจุดอิ่มตัวที่ไม่รู้ว่าจะเอาแมวอะไรมาทำเป็นฆาตกรโรคจิตแล้ว ทางทีมงานเลยหันไปเห็นหมีตัวน้อยสีส้มที่ชื่อ Winnie the Pooh แล้วคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าวันนึง คริสโตเฟอร์ โรบิน ได้ทิ้งเหล่าเพื่อนๆ สัตว์ป่า 100 เอเคอร์ไปมีชีวิตใหม่ มันคงจะจบไม่สวยงามแบบในภาพยนตร์ Goodbye Christopher Robin แน่นอน แต่มันจะเป็นเรื่อง Winnie the Pooh Blood and Honey หรือชื่อไทยอย่าง วินนี่เดอะพูห์โหดเห็นหมี แน่นอน

ตัวเรื่องเปิดเรื่องราวผ่านการ์ตูนสั้นๆ ที่บอกเล่าเรื่องของเด็กชายคริสโตเฟอร์ โรบินที่ไปเจอสัตว์ป่า (กลายพันธุ์) ที่พูดได้ทั้ง 5 ตัวในป่า 100 เอเคอร์และได้เป็นเพื่อนกัน จนเมื่อเด็กชายคริสโตเฟอร์ โรบินเติบโตเขาก็ทิ้งเพื่อนๆ ไปใช้ชีวิตในเมือง เมื่อไม่มีเด็กชายเหล่าสัตว์ก็ต้องกินกันเอง พอหน้าหนาวก็ไม่มีอาหารพวกมันต้องกินกันเอง จนจิตใจของเหล่าสัตว์นั้นบิดเบี้ยวและโกรธแค้นเด็กชายคริสโตเฟอร์ โรบิน จนทำให้พวกมันกลายเป็นปีศาจแห่งป่า 100 เอเคอร์นั่นคือเรื่องราวที่ถูกเล่าผ่านการ์ตูนตอนต้นเรื่อง ที่เปิดเรื่องออกมาโคตรน่าสนใจมีที่มาที่ไป แต่นั่นก็เป็นแค่ตัวหลอก ที่นับจากนี้ตัวหนังจะโยนทุกอย่างที่เรียกว่าความสมจริงสมเหตุสมผลและทำตรงข้ามกับสิ่งที่คุณคิดทุกอย่างแบบประชดประชัน พร้อมเลือดสาดที่คนชอบหนังสยองขวัญต้องดู

หลายปีต่อมา เด็กชายคริสโตเฟอร์ โรบินที่โตเป็นผู้ใหญ่ก็มาหาเพื่อนๆ ที่ป่า 100 เอเคอร์เพื่อแนะนำแฟนให้รู้จัก สลับไปกับตัวละครที่หลงทางแล้วเจอพวกสัตว์ประหลาดพวกนี้ฆ่า ที่โชว์ฉากฆ่าได้แบบสาแก่ใจอีช้อยแบบสุดๆ ที่คนไม่ชอบหนังแนวนี้คงจะอี๋แน่ๆ แต่คนที่เป็นสายนี้การฆ่าแบบนี้ถือว่าเบสิคสุดๆ โดยเรื่องราวจะตัดมาที่กลุ่มสาวๆ ที่มาเที่ยวกับเพื่อนๆ  ที่ตัวเอกของเราเธอได้หนีจากคนโรคจิตที่ตามสโตเกอร์เธอจนมาเที่ยวบังกะโลกลางป่าที่ไม่มีผู้ดูแลไม่มีชาวบ้านไม่มีใครเลย มีแค่สาวๆ กับเรื่องราวการตามล่าฆ่าคนของเจ้าหมีโหดตัวนี้ ที่มาพร้อมกับเนื้อนมไข่ที่คนดูหนังแนวนี้ต้องพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าของมันต้องมี และก็มีจริงๆ

 ตัวหนังไม่มีอะไรที่น่าสนใจเลยเนื้อเรื่องก็อืดยืดยาดแบบไม่มีเหตุผล ตัวฆาตกรก็ฆ่าแบบเอาสนุกฆ่าแบบทำไปเพื่อ ที่เหมือนในช่วงแรกๆ จะมีเนื้อเรื่องเพื่อหลอกคนดู จากนั้นก็ใส่ความบ้าบอไม่มีเนื้อเรื่องลงไป ให้คนดูบ่นว่าอิหยั่งว่ะออกมา ก่อนจะใส่เนื้อเรื่องให้ตัวละครมีมิติน่าสนใจขึ้นมาอีกนิด ก่อนจะกลับมาไร้สาระแบบฆ่าๆๆๆ เชือดๆๆๆ ที่ดูเหมือนคนสร้างหนังเรื่องนี้จะจงใจใส่เนื้อหาแบบนี้ลงไปเพื่อกวนบาทาคนดูที่หลงมาติดกับ เพราะอยากจะได้อะไรใหม่ๆ ที่น่าสนใจ ซึ่งเราก็จะได้และไม่ได้จากหนังเรื่องนี้ เพราะถ้าถามความแปลกใหม่ก็คงไม่มีหนุ่มหล่อผิวขาวหุ่นล่ำ ไม่มีตัวละครชายผิวดำที่ตายแบบโง่ๆ ไม่มีตัวละครหญิงที่ฉลาด เรียกว่าควรวิ่งก็สู้ควรสู้ก็ดันหนี ส่วนตัวฆาตกรก็พยายามใส่มิติดราม่าลงไปเพื่อหลอกคนดู ว่ามันก็มีเนื้อหาที่ซ่อนไว้ ที่ก็ซ่อนจริงๆ ซ่อนจนมิดหาไม่เจอเลย

ถ้าให้พูดถึงข้อดีตัวหนังจงใจใส่อะไรหลายๆ อย่างเพื่อกวนทีนคนดู ตัวละครสาวๆ งานดีทุกคน ตัวละครชายหล่อๆ ไม่มี มีโชว์เนื้อนมไข่ ตีความ Winnie the Pooh ที่เป็นอีกมิติคู่ขนานได้อย่างลงตัว ส่วนข้อเสียมาดูกัน เริ่มจากความไม่มีเหตุผลของตัวฆาตกรที่เมิงทำไปเพื่อ นอกจากนี้ก็ไม่มีตำรวจไม่มีชาวบ้าน คือจู่ๆ เมิงจะยัดตัวประกอบมาให้ตายก็ใส่มาแบบดื้อๆ แล้วก็ตายแบบโง่ๆ แบบไม่รู้ว่าจะพลานเวลายังไงดี เอาเป็นคนหลงทางแล้วมาตายแล้วกัน และในช่วงท้ายที่มีชาวบ้านตัวประกอบหน้าโง่ที่ยืนด่าหมี (หมีก็ยืนให้ด่า) กันนานหลายนาที ส่วนสองสาวก็มาลุ้นในรถ คือพลานเวลาจนต้องกดข้ามเพราะขี้เกียจดู ส่วนตัวคนร้ายบทจะอึดก็อึดเชี้ยๆ บทจะกากก็กากเกิ๊น แถมตอนจบก็แบบเอาแบบนี้จริงๆ ดิ จงใจกวนส้นเท้าแบบเห็นๆ ดูจนจบถ้าไม่นับไอเดียที่ดีน่าสนใจ กับการเป็นหนังฆาตกรโรคจิตกับที่มีสาวๆ น่ารักๆ บอกเลยว่าอย่าเสียเวลาไปดู ใครเป็นสายเนื้อเรื่องข้ามไปเลย แต่ถ้าคุณชอบหนังสยองขวัญบอกเลยต้องดูเพราะมันถูกสร้างมาเพื่อคุณโดยเฉพาะ