คุณเชื่อว่าผีมีจริงไม๊นั่นคือสิ่งที่ผมมักจะถามตัวเองเสมอเมื่อมีคนบอกว่าตัวเองเจอผีนั่นนี่
ซึ่งผมเป็นคนนึงที่ไม่เคยเจอผีเลยและไม่สนใจด้วย แต่เพื่อนสนิทของผมที่ชื่อกล้ามันกลับเป็นคนที่เชื่อเรื่องผีมากๆ
และหนึ่งในความฝันของมันก็คือการเป็นนักล่าท้าผีแบบที่ช่องยูทูปหลายช่องทำกันจนมีชื่อเสียงที่พวกนั้นจะไปเดินบ้านผีจนเจอเรื่องราวแปลกๆ
ที่ก็ไม่รู้ว่าทำขึ้นมารึเปล่า แต่ไอ้กล้ามันชอบและอยากทำแบบนั้นบ้าง มันเลยชวนผมให้มาถ่ายทำแบบนี้ดูซักครั้ง
โดยเริ่มจากการเดินสายในโรงเรียนตัวเองเป็นที่แรก และที่ๆ
ไอ้กล้ามันต้องการมาถ่ายก็คือห้องวิทยาศาสตร์ ที่ในนั้นมีสิ่งมีชีวิตที่ถูกดองมากมาย
แต่สิ่งที่เตะตามที่สุดก็คือเด็กทารกที่ดองในโหล ที่จากข้อมูลซึ่งถามจากอาจารย์กิ๊บที่เป็นคนดูแลห้องวิทยาศาสตร์ก็บอกว่าโหลนี้มีมาตั้งแต่สมัยที่อาจารย์เป็นนักเรียนแล้ว
และไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอามาไว้ที่นี่ แต่ก็มีข่าวลือตั้งแต่อดีตว่าถ้ามีคนคิดจะย้ายโหลเด็กดองคนนี้ไปจากชั้นจะเจอเรื่องราวแปลกๆ
จนสุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าไปยุ่งจนโหลนั้นจนมันวางอยู่ตรงนี้เรื่อยมาจนถึงตรงนี้
และมีตำนานแปลกๆ
เล่าสืบต่อกันมาว่าตอนกลางคืนเคยมีคนได้ยินเสียงเด็กร้องไห้ออกมาจากห้องวิทยาศาสตร์
จนไอ้กล้าสนใจเลยลากผมมาด้วยเพื่อเป็นตากล้องในการถ่ายทำ
ซึ่งเราก็เลือกคืนนี้มาเป็นจุดถ่ายเพราะเป็นช่วงวันพระพอดีที่เค้าว่าวันนี้เป็นวันปล่อยผีซึ่งเหมาะมากๆ
ผมกับไอ้กล้าแอบเข้ามาในโรงเรียนผ่านทางช่องทางพิเศษที่มีเด็กเกเรใช้โดดเรียน
จนเมื่อเข้ามาถึงเราสองคนก็รีบไปที่ป้อมยามก่อนเพื่อดูว่าตอนนี้ลุงยามแกกำลังทำอะไร
เพราะห้องวิทยาศาสตร์นั้นอยู่ไม่ไกลจากป้อมยามที่ลุงยามอาจจะมาเดินตรวจได้ตลอดเวลา
เราจึงต้องระวังไว้ก่อน
ซึ่งเมื่อเราสองคนมาแอบดูก็เห็นลุงยามกำลังหลับเราจึงใช้โอกาสนี้รีบถ่ายไลฟ์สดทันที
โดยสิ่งที่ไอ้กล้าอยากเห็นก็คือผีแต่สิ่งที่ผมคิดว่าจะได้เจอก็เป็นแค่การเดินสายถ่ายห้องวิทยาศาสตร์ตอนกลางคืนเท่านั้น
เราสองคนเดินเข้ามาในห้องวิทยาศาสตร์ที่มืดสนิทโดยมีผมเป็นคนถ่าย ส่วนไอ้กล้าเป็นคนอยู่ในไลฟ์ที่เมื่อเปิดไลฟ์ในเฟสของมันเองมันก็เริ่มพูดกับคนดูทันทีว่า
“ไงเพื่อนๆ
เรากล้าเองนะ
วันนี้เราจะมาล่าท้าผีในห้องวิทยาศาสตร์
ที่ว่ากันว่าเด็กดองในนี้ตอนกลางคืนจะร้องออกมา วันนี้เรามาพิสูจน์ไปพร้อมๆ
กันว่ามันจะเป็นจริงตามตำนานข่าวลือไม๊” ไอ้กล้าเปิดประตูห้องวิทยาศาสตร์ที่ตอนนี้ในนั้นเงียบสนิทและมืดมากๆ
จะมีเพียงแสงจากไฟฉายของเราเท่านั้นที่ส่องให้เห็นภายในห้อง
ซึ่งผมกับไอ้กล้าก็ตกลงกันว่าก่อนที่เราจะเดินไปหาเด็กในโหลเราก็จะเดินดูตามจุดต่างๆ
ก่อนจะเข้าเนื้อหาหลัก พร้อมกับเล่าตำนานเด็กในโหลว่าไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอามาไว้ที่นี่
และพอมีคนจะย้ายโหลนี้ไปที่อื่นก็จะเจอคำสาปอุบัติเหตุต่างๆ
ที่ว่ากันว่าวิญญาณเด็กทารกกำลังรอแม่ของเขามารับเลยไม่อยากจากไปไหน ไอ้กล้าเล่าเรื่องราวต่างๆ
ขณะที่คนดูก็เริ่มเพิ่มขึ้น เพราะคนที่สนใจเรื่องนี้ก็เป็นคนในโรงเรียนนั่นเอง ขณะที่คอมเม้นก็เด้งขึ้นมาหลายข้อความทั้งคำชมว่าเราสองคนกล้ามากๆ
ที่มาในนี้ตอนกลางคืน กับคำด่าที่บอกว่าจะฟ้องอาจารย์รวมถึงคำท้าต่างๆ
ว่าเรากล้ายกโหลออกมาไม๊ ซึ่งผมก็ถามไอ้กล้าว่ามันกล้าจะยกโหลไม๊ ซึ่งไอ้กล้าที่เตรียมตัวมาแล้วก็พยักหน้าก่อนที่มันจะเดินมาที่โหลนั่นทันที
“ทุกคนดูนะครับผมจะพิสูจน์เองว่าเด็กในโหลคนนี้เฮี้ยนจริงไม๊” ไอ้กล้าเดินมาที่โหลเด็กดองที่ผมซึ่งพยายามส่องกล้องไปดูใกล้ๆ
ก็รู้ว่าทารกเป็นเพศชาย ที่พอผมส่องไปที่โหลอยู่ดีๆ ก็มีคอมเม้นเด้งมาว่ามีรอยมือเล็กๆ
ที่โหล จนผมที่อ่านทันก็พยายามส่องดูในโหลดีๆ จนเห็นว่ามีรอยมีเล็กๆ ติดอยู่ที่นอกโหลจริงๆ
ผมในตอนนั้นขนหัวลุกจนทำอะไรไม่ถูก ขณะที่ไอ้กล้ากลืนน้ำลายแล้วบอกว่าจะยกโหลนี้ขึ้นมาและให้ผมเตรียมถ่าย
แต่พอผมหันกล้องมาทางไอ้กล้าผมก็ตกใจสุดขีดจนร้องอุทานออกมาดังๆ ว่าเฮ๊ย จนไอ้กล้าตกใจทั้งที่ยังไม่จับโหลเลย
ขณะที่ช่องคอมเม้นเด้งขึ้นรัวๆ ว่าที่ไหล่มีเด็กเกาะอยู่ จนผมตะโกนบอกไอ้กล้าว่าที่ไหล่แกมีเด็กเกาะอยู่
ขณะที่ไอ้กล้าตอนนั้นก็ยืนตัวแข็งเพราะมันรู้ตัวก่อนผมนานแล้วว่าตอนนี้มีเด็กกำลังเกาะไหล่มัน
และตอนนี้เด็กคนนั้นก็เอามือมาจับแก้มไอ้กล้า
จนตอนนั้นเองเราสองคนก็รีบวิ่งออกจากห้องวิทยาศาสตร์ทันที
ขณะที่ไอ้กล้าก็วิ่งตามมาติดๆ ขณะที่เด็กทารกที่เกาะนั้นก็หล่นลงมาบนพื้นร้องไห้เสียงดังไล่หลังเราสองคน
ขณะที่ผมกับไอ้กล้าตะโกนว่าไม่เอาแล้วออกมาดังๆ ไปตามทางเดิน
พร้อมกับไลฟ์สดที่ยังเด้งอยู่ และตอนที่ผมกับไอ้กล้าวิ่งแบบไม่คิดชีวิต ตอนนั้นผมสาบานได้เลยว่าผมเห็นเด็กผู้หญิงคนนึงวิ่งผ่านเราสองคนไป
และเมื่อผมหันกลับไปดูผมก็เห็นเด็กผู้หญิงคนนั้นกำลังอุ้มเด็กทารกคนนั้นในความมืดโดยที่ไม่กลัวเด็กผีตนนั้น
และผมก็ไม่มีเวลามาสนใจเธอคนนั้นด้วย
เพราะตอนนี้ลุงยามแกตื่นมาเพราะเสียงร้องของผมกับไอ้กล้าไปปลุกแก
ก่อนที่ผมจะวิ่งมาเจอกับกลุ่มนักเรียนที่มาล่าท้าผีเหมือนกัน ก่อนที่พวกเราทั้งหมดจะรีบออกมาจากตรงนั้นทันทีพร้อมกับชื่อเสียงและเป็นตำนานในโรงเรียนทันที
แต่พวกเราทั้งหมดก็โดนทำทัณฑ์บนข้อหามาโรงเรียนตอนกลางคืน ที่เรียกว่าเป็นการล่าท้าผีครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมขอจำไปตลอดชีวิตที่ชาตินี้ไม่ขอทำอีกแล้ว
พื้นที่โฆษณา สนใจติดต่อ https://www.facebook.com/profile.php?id=100004085645922
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น